AVAŞÎN (Bölüm 1)
yalçın dağların rüzgarından kopup
yüreklere çarpa çarpa gelir
dolanır da dolanır eteğinde vatanın
bir umut yelesi gibi kükrek ve haşin
ve bir o kadar da narin mi narin
sesini duyacağım gündür bugün
ömrünü dereceğim gündür bugün
asilerin bahar çiçeği avaşîn
umudun köpüklenen sesi avaşîn
bir uğultuya uyanır kartal kayalar
göçük gibi titrek ve tedirgin
ağır ağır dolar huzmesi yüreğin
bakar gelen dost yüzlü mü
ah ne mümkün ne mümkün
azamet büyütmüş göklere dövünürüm
berrak sularda yeşile çalar gözlerin
yine de ağlama sen avaşîn
durula durula sokul koynuna gecelerin
bir ömür emanetçisiyim senin gül bahçelerinin
aman ha ulaşmasın sana nefesi ihanetin
ahı nice yürekler kanatan avaşîn
zagrosların hükmeden bakışıyla
usul usul yücelir botanın hasreti
cudinin engin ufku ferahlar sabaha
ararat mührünü çoktan vurmuştur anlıma
nice kez kıyama sürülen değil misin
evveliyat dediğin kaybolmaz öyle
kahra bilenir de bilenir sabrın
kursağında büyüttüğün bir yaşamak hevesi
gamzesinde gülüşü en güzel ülkenin
olduğun hal bu değil mi
söyle hadi
öyle kal
sen hep öyle kal avaşîn